Chyba każdy kojarzy okres w życiu małego dziecka, kiedy to jego ulubionym słowem staje się „nie”, a upór i odmowa są na porządku dziennym. Na dodatek, gdy tylko jakaś sytuacja dzieje się nie po myśli malucha reaguje on płaczem, krzykiem może nawet rzucać się na ziemię i bić rodziców. Jest to trudny czas, ponieważ nawet bardzo grzeczny do tej pory maluch może zachowywać się zupełnie inaczej niż dotychczas. Nie jest to jednak spowodowane złymi intencjami dziecka, lecz tym, że się rozwija. Maluch staje się coraz bardziej niezależny, ponieważ odkrywa swoje „ja”. Skoro nauczył się on już sam bawić, chodzić, umie mówić i wykonać proste czynności, w efekcie chce o sobie decydować. Z tego powodu dwulatek doświadcza skrajnych emocji, które nim targają i mogą one być ze sobą sprzeczne. Najczęściej nie potrafi on sobie jeszcze z nikim poradzić i stąd pojawia się czasami złość oraz histeria i napady płaczu.

Bunt dwulatka porady — czy każde dziecko doświadcza go tak samo?

Przebieg buntu dwulatka zależy bardzo często od temperamentu danego dziecka. Dzieci ekstrawertyczne, które są dość temperamentne, szybciej mogą ujawnić swoje silne emocje i w konsekwencji silniej się buntują. Może to powodować niepokój rodziców, którzy mają zupełnie inne charaktery i w życiu codziennym reagują dość spokojnie i nie do końca rozumieją, dlaczego ich dziecko reaguje w tak gwałtowny sposób.

Innym przypadkiem jest, gdy rodzice dwulatka twierdzą, że ich dziecko nie przechodziło buntu dwulatka. Zdaniem ekspertów nie jest to możliwe. Po prostu maluch przechodził go tak łagodnie, że nie przeszkadzał on w normalnym funkcjonowaniu na co dzień. Niektóre dzieci mogą przechodzić bunt dwulatka, który objawia się zwiększeniem ich samodzielności i autonomii jednak bez gwałtownych emocji. Na przebieg buntu dwulatka może wpływać umiejętność rodziców w zakresie negocjacji z dzieckiem oraz ich metody wychowawcze.

Bunt dwulatka porady jak sobie z nim radzić?

Poniższe porady pomogą przejść dziecku oraz rodzicom przez bunt dwulatka w łagodniejszy sposób.

1. Powtarzaj to, co mówisz — w tym okresie dziecko potrzebuje więcej czasu, aby zapamiętać, co się do niego mówi. Z tego powodu może dłużej zapamiętywać, co wolno mu robić, a czego nie.

2. Nazywaj uczucia — nazywanie uczuć oraz emocji dziecka może pomóc mu zrozumieć, co przeżywa i co się z nim dzieje. Dzięki temu pozwolisz również zrozumieć Twojemu dziecku, że szanujesz jego uczucia.

3. Spokój przede wszystkim — złość w odpowiedzi na nieodpowiednie zachowanie dziecka nie jest dobrym rozwiązaniem. W efekcie dziecko, zamiast zaprzestać danego zachowania może je utrwalać.